संघर्ष जारी रहेगा !

(दिवसभर अन्नत्याग केल्यानंतर संध्याकाळी मुंबईतील मनोरा आमदार निवाससमोरील हिरवळीवर उपोषण सोडलं.)

शेताच्या बांधावर घाम गाळून त्याच मातीत गुडूप झालेला बाप आणि सालभर राब राब राबून पिकाला भाव मिळत नाही म्हणून उजाड माथ्याने आसवं गाळत शेताच्या बांधावर धैर्य एकवटत कणखर बनू पाहणारी माय....तुमच्यासाठी होता कालचा दिवस.

मातीत झिजलेल्या अन् घामाने भिजलेल्या हर एका पोशिंद्यासाठी काल एक दिवस अन्नत्याग केला. १९ मार्च निमित्त ठरलं, सहवेदना आणि तळमळ दिस-रात असतेच. शेवटी जगवतोय तो मला. झगमगाटी मुंबईत चेहरा लखाखती राहत असला, तरी काळजाला चिटकलेली माती आजन्म तशीच राहील.

(मुंबईतील उपोषणात महत्त्वाची भूमिका पार पाडणारा मित्र ब्रम्हा चट्टे ज्यूस पित उपोषण सोडताना. गालाला हात टेकून ब्रम्हाकडे पाहणारा कृष्णा वर्पे आणि काळ्या कुर्त्यावर मी स्वत:)

दिवसभर उपाशीपोटी काम करत उपोषणात सहभाग घेतला. यातून काय साध्य झालं, हा मुद्दा नाही. मनात खदखद आहे, ती जिवंत आहे ना, हे चाचपडून पाहिलं. बस्स. वेळीच लक्ष घाला राजेहो, खदखद फार तग धरुन ठेवता येत नाही. आमचा बा शेतकरी जगला पाहिजे राजेहो.

(मुंबईतील किसानपुत्र)

एका दिवसाच्या अन्नत्यागाने कितीसा फरक पडेल, माहित नाही. पण दिवसातल्या प्रत्येक क्षणाने जी खदखद वाढवलीय, तिच्याने नक्कीच फरक पडेल, एवढं निश्चित.

दिवसभर काम करता करता केलेल्या उपोषणानंतर मनोरा आमदार निवासासमोरील हिरवळीच्या साक्षीने उपोषण सोडलं. समविचारी समवीयन आणि ज्येष्ठांच्या सोबतीने. मुंबईतील किसानपुत्रांनीही अमर हबीब सरांच्या आवाहनाला उत्तम प्रतिसाद देत पुढाकार घेतला. आणखी सहभाग अपेक्षित होता. पण ठीकंय. निराशावादी सहभाग नक्कीच नव्हता. चित्र आशादायी आहे. संघर्ष जारी रहेगा !