मुंबई मराठी साहित्य संघ आणि साहित्य रसिक (अलिबाग) अशा दोन संस्थांनी मिळून अलिबागमधील कुरुळ येथे ४३ वे महानगर मराठी साहित्य संमेलन आयोजित केले होते. सुजाता आणि प्रसाद पाटील या दोन साहित्यिक-साहित्यप्रेमींनी आयोजन-नियोजन-संयोजनाची धुरा सांभाळली. तीही अत्यंत यशस्वीपणे.
चार महत्त्वाचे कार्यक्रम यात झाले. बाळ फोंडकेंचं अध्यक्षीय भाषण, समाजमाध्यमं आणि वाचनसंस्कृती या विषयावर परिसंवाद, संवेदनशील दिग्दर्शिका सुमित्रा भावे यांच्याशी मनमोकळ्या गप्पा आणि कविता सादरीकरण.
अलिबागला उशिरा पोहोचल्याने बाळ फोंडकेंचं अध्यक्षीय भाषण काही ऐकता आलं नाही. मात्र अध्यक्षीय भाषणातून जी अपेक्षा असते, ती कवितांच्या कार्यक्रमाच्या अध्यक्षस्थानी असलेल्या कवयित्री नीरजा यांनी भरुन काढली. अत्यंत धाडसी भाषण त्यांनी जाहीर व्यासपीठावरुन केले. त्यावर पुढे लिहिणारच आहे.
समाजमाध्यमं आणि वाचनसंस्कृती यावरील परिसंवादात श्रीरंजन आवटे, आदित्य दवणे, राही पाटील, जयंत धुळप सहभागी होते. समीरण वाळवेकरांनी परिसंवादाचं अध्यक्षपद भूषवलं. यात श्रीरंजनचं भाषण विशेषत्वाने आवडलं. चारही सहभागी वक्त्यांचं आणि अध्यक्ष वाळवेकर सरांचे मुद्दे मी लिहून काढलेत. तेही पुढील पोस्टमध्ये सविस्तर लिहीनच.
कवितांचा कार्यक्रमही उत्तम झाला. विशेषत: आप्पा ठाकूर, नामदेव कोळी, संजय चौधरी यांच्या अर्थपूर्ण रचना आणि स्वत: नीरजा यांनी सादर केलेली त्यांची कविता मनाचा ठाव घेणाऱ्या होत्या, विचार करायला लावणाऱ्या होत्या. त्या कविताही मी पुढेली पोस्टमध्ये तुम्हाला वाचण्यासाठी देणार आहे.
संपूर्ण संमेलनात सर्वात काय आवडलं असेल तर कवयित्री नीरजा यांचं भाषण. अत्यंत समर्पक शब्दात त्यांनी सद्यस्थितीचं वर्णन आणि भेदाची बिजं पेरणाऱ्यांवर टीका केली. श्रीरंजन आणि नीरजा या दोघांनीही काल मांडलेले विचार आणि तेही जाहीर व्यासपीठावरुन, हे नक्कीच नोंद घेण्याजोगे आहे.
एकाच पोस्टमध्ये सर्व सांगता येणार नाही. कारण पोस्ट खूप मोठी होईल. अनेक नोंदी आहेत, ज्यावर अधिक विस्तृत लिहितोय. एक एक नोंद पोस्ट करत जाईन.
(क्रमश:)
No comments:
Post a Comment