शिवी

हजार शब्दांच्या बरोबरीचं एक चित्र असतं, असं कायम म्हटलं जातं. शिव्यांबाबतही माझं तेच निरीक्षण आहे. एखाद्याविरोधातला राग एखादा टीकात्मक लेख लिहून व्यक्त होऊ शकत नाही, तेवढा राग 'च्युत्या साला' या दोन शब्दात व्यक्त होऊ शकतो, असं माझं मत आहे. शिव्यांची किमयाच न्यारी राव!

परवाचीच गोष्ट: एक मित्र म्हणाला, "तो मूर्ख आहे. नालायक कुठला. मला फसवलं त्याने. त्याचं भलं नाही होणार." हे सारं बोलत असताना माझा मित्र दात चावत होता.. बहुधा खूप राग वगैरे आला असेल. मी त्याला म्हटलं, "ज्याच्यावर राग आहे ना त्याला मनातल्या मनात तुला माहित असलेल्या उच्च दर्जाच्या शिव्या हासड. बघ तुला थोडं बरं वाटेल." लेकाच्याने पटकन तसं केलं. थोडा चेहरा फुलला गड्याचा. म्हटलं ना शिव्यांची किमयाच न्यारी!

बोली भाषा बारा पावलांवर बदलते, असं म्हणतात.. तशा शिव्याही. दर वीस-पंचवीस गावं ओलांडली की नव-नव्या शिव्या ऐकायला मिळतात. बरं..काही शिव्यांना स्वत:ची अशी लय आहे. 'काय रे भाड्या' म्हणताना एक सूर लागतो... तसंच 'भुसनळ्या' म्हणतानाही.

काही शिव्यांनी तर दैनंदिन व्यवहारात शिरकाव केलाय. म्हणजे बघाना ओळखीतला एकजण दर दोन वाक्यांनंतर म्हणतो, 'रांडच्यांनो...' आता त्याला 'रांडच्यांनो' ही शब्द काही शब्दश: वापरायचा नसतो. पण त्याने बोलण्यात ते एवढं घुसवलंय की त्याची सवय बनलीय. म्हणजे काही सांगायचं असल्यास वाक्याची सुरुवातच अशी, "रांडच्यांनो काय सांगू तुम्हाला.. तो गण्या आहे ना.." असं. मागे एकदा एकजण भेटला होता. तो त्याच्या बोलण्यात सारखं 'भेंडी' शब्द वापरत असे. म्हणजे, "भेंडी पैसे असते ना तर बाईक घेतली असती. पण भेंडी पैसेच नाहीत ना तेवढे. नशीबच खराब भेंडी"

या पृथ्वीवर जिथे-जिथे माणूस नावाचा प्राणी वसला आहे, तिथे-तिथे शिवी आहेच. शिवीविना संवादास काय अर्थ, असं म्हटलं तरी वावगं ठरु नये, एवढं महत्त्वं शिवीप्रती माणसांसाठी आहे. काहीजण 'इडियट' किंवा 'नाॅनसेन्स' म्हणत शिवीला स्टँडर्ड लेव्हलवर नेत असतील. पण शिवी देणारच.

शिव्यांचं समर्थन करत नाही मी.. किंवा आजपासून शिव्या द्यायला सुरुवात करा, असेही मला सांगायचं नाहीय... पण शिवीचं थोडं महत्त्वं सांगण्याचा हा प्रयत्न.