ऑगस्टची खरेदी

ऑगस्टच्या पगाराची खरेदी उशिरा झाली. इतकी की, पाच-सहा तारखेपर्यंत होणारी खरेदी, आज १४ तारीख उजाडली. म्हणजे पंधरवडा उलटलाच. हे ठीक नाही. पाच-सहा तारखेपर्यंत नवी पुस्तकं घरात आलीच पाहिजेत. अन्यथा पुस्तकांचं कपाट सैरभैर होतं. बाकी काही नाही.

माझ्या पुस्तकांचं कपाट म्हणजे अतृप्त आत्माच. पुस्तकांची भूक शमता शमत नाही. महिन्याच्या सुरुवातीला नवी पुस्तकं हवीच. अन्यथा मला त्रास देतो. हे कपाट माझ्यावर आर्थिक मंदी लादणार, हे नक्की. असो.

तर पहिल्या आठवड्याऐवजी आज पंधरवाडा उलटता-उलटता वझिरा नाका गाठला. शब्द बुक गॅलरीत गेलो. आज पूर्ण बुक हाऊस फिरलो नाही. पहिल्याच स्टँडमधील आठ पुस्तकं निवडली. अर्थात प्रत्येक पुस्तक वाचावं असंच आहे.

खरंतर पुस्तक निवडण्यामागे एक कारण असतं. तसंच आजच्या खरेदीतील पुस्तकांनाही आहे. आज जी पुस्तकं घेतलीयेत, त्यात ग्रामीण वास्तव मांडणारीच निम्मी आहेत. उदाहरणार्थ- कृष्णात खोतांच्या 'गावठाण' आणि 'धूळमाती' या दोन कादंब-या, शिवाय आसाराम लोमटेंचे 'इडा पीडा टळो' आणि 'आलोक' हे दोन कथासंग्रह.

पण फक्त ग्रामीणच नाही. असंही एक पुस्तक खरेदी केलंय, जे खरंतर आधीच वाचायला हवं होतं. पण असो. उशिरा का होईना अखेर माझ्या संग्रहात दाखल झालंय. ते म्हणजे, प्रज्ञा दया पवार लिखित 'अफवा खरी ठरावी म्हणून..' हा कथासंग्रह.

आणि वरील पुस्तकांसोबत माझ्या आवडत्या लेखाकाची एकूण तीन पुस्तकं खरेदी केलीत. अर्थात विलास सारंग यांची. 'तंदूरच्या ठिणग्या', 'मॅनहोलमधला माणूस' आणि 'कविता १९६९ ते १९८४' अशी तीन पुस्तकं. खरंतर विलास सारंगांचे संपूर्ण साहित्य माझ्या संग्रही हवंय. लवकरच घेईन. कारण शेवटी खिशाकडेही पाहावं लागतं. नाहीतर उशिरा येणारी आर्थिक मंदी आताच यायची अंगावर.

तर प्रवीण बांदेकरांचं 'उजव्या सोंडेच्या बाहुल्या' घ्यायचं होतं. ते विसरलो. पुढच्यावेळी तेच आधी घेणार. असो.

एकंदरीत आज मोठी खरेदी केलीय. पुस्तकांचं कपाट आणि माझी वाचनाची भूक थोडी का होईन यांनी शमवण्याचा प्रयत्न करतो. अजून खूप वाचायचंय. खूप खरेदी करायचीय. तोपर्यंत इतकंच.